همه چیز در مورد بازی دارت وتاریخچه ی آن

تاریخچه بازی دارت

داستان های جالب زیادی در مورد تاریخ پیدایش دارت نقل شده است. یکی از بازی هایی که در سال 1844 در لندن مطرح شد، "فوت و دارت" نام داشت. بازیکنان با فوت کردن در یک لوله میان تهی، دارت را به سمت هدف پرتاب می کردند. این بازی بلافاصله منع شد، چراکه بعضی از بازیکنان به جای فوت کردن دارت آن را قورت می دادند!

پیدایش تخته بازی دارت به احتمال زیاد از تنه میانی درخت بوده است. نام قدیمی تخته دارت از کلمه فرانسوی but به معنای "هدف" گرفته شده است. در آن زمان احتمالا این ورزش برای نخستین بار به عنوان یک تفریح انجام می شده است. برای مثال، هنری هشتم از علاقه مندان به این ورزش بوده است و حتی با برگزاری مسابقات دارت در میان شاهزادگان خوش گذران انگلیسی جوایزی برای آنها در نظر می گرفت. شواهد نشان می دهد که این ورزش در میان مردم انگلستان و به خصوص افراد نظامی و سربازان ارتش بریتانیا رواج داشته است.

بین سالهای 1800 تا 1900، مدل های مختلفی از این بازی رواج پیدا کرد. بازی ها از نظر شماره گذاری تخته و قوانین کلی بازی با هم فرق داشتند. در سال 1896، یک نجار انگلیسی  به نام برایان گملین، شکل و شماره گذاری تخته دارت های امروزی را طراحی کرد. وجود 20 شماره در طراحی گمبلین با هدف جریمه بی دقتی بازیکنان ابداع شده بود. امروزه طراحی برایان به عنوان شاخصه اصلی تخته دارت در جهان شناخته می شود.

در سال 1924، فدراسیون بین المللی دارت – NDA – در لندن تاسیس شد. با رواج این ورزش چالش برانگیز و افزایش شهرت و محبوبیت آن در سراسر جهان، فدراسیون بین المللی دارت قوانین و استاندارد های خاصی را برای انجام یک بازی دارت استاندارد تعیین کرده است.

استاندارد های بازی دارت

تجهیزات مورد نیاز برای انجام یک بازی دارت استاندارد:

• یک تخته دارت استاندارد

• یک دست دارت سه تایی، نوک فلزی یا غیرفلزی تفاوتی ندارد.

• یک مکان ایمن با نورپردازی خوب

  اندازه و نحوه امتیاز دهی استاندارد تخته دارت

  اندازه های بین الملی تعیین شده برای یک تخته دارت به نام تخته "ساعت" شناخته می شود. قطر استاندارد تخته دارت 18 اینچ است و 20 عدد قسمت مثلثی شکل با مساحت یکسان دارد. علاوه بر این موارد یک قسمت قرمز رنگ در مرکز تخته دارت به نام bull's-eye دیده می شود. وجود جفت میله های فلزی 4 قسمت مجزا بر روی این بیست مثلث ایجاد می کند.

   به ترتیب از خارج به سمت مرکز؛ 

• اگر دارت بین جفت میله اول خورده باشد، عدد آن قسمت در 2 ضرب می شود – به اصطلاح Double Ring 

• اگر دارت بین جفت میله دوم برخورد کند، عدد آن قسمت در 3 ضرب خواهد شد – به اصطلاح Triple Ring

• اگر در قسمت رنگ روشن بین تک میله سوم و قسمت مرکزی قرمز رنگ بخورد، 25 امتیاز مستقیم دارد – در اصطلاح BULL

• و در آخر اگر به قسمت مرکزی بر خورد کند امتیاز 50 خواهد بود – به اصطلاح DOUBLE BULL

• در غیر این صورت، برخورد به هر کدام از مثلث ها تنها امتیاز همان مثلث را خواهد داشت و ضریب ندارد – در اصطلاح SINGLE

• پرتاب خارج از محیط تعیین شده امتیازی ندارد 

همانطور که گفتیم هر مثلث عدد مخصوص خود را دارد. هر بازیکن 3 دارت پرتاب می کند. هر 3 پرتاب یک راند محسوب می شود. پس از هر راند امتیاز ها جمع زده می شود. برنده مسابقه مطابق با نوع و روش از قبل مشخص شده تعیین می شود.

اندازه های استاندارد مربوط به مکان بازی

• ارتفاع تخته دارت: حدود 173 سانتیمتر یا 68 اینچ از سطح زمین تا قسمت مرکزی دارت.

• ارتفاع تخته دارت: حدود 173 سانتیمتر یا 68 اینچ از سطح زمین تا قسمت مرکزی دارت.

• فاصله تخته دارت تا خط پرتاب: برای دارت نوک فلزی 237 سانتیمتر، و برای غیرفلزی 244 سانتیمتر. برای نمایان کردن خط پرتاب قرار دادن یک نوار معمولی کافی است. در مسابقات معتبر جهانی از یک تکه چوپ برآمده به ضخامت تقریبا 3 سانتیمتر استفاده می شود.

• نصب تخته بر دیوار: تراز با سطح دیوار – نباید مانند یک قاب تکیه داده شود، و طوری که عدد 20 در بالا قرار گیرد.

• موقعیت مکانی: از آنجایی که امکان عدم برخورد دارت به هدف وجود دارد، توصیه می کنیم تخته دارت را با فاصله از پنجره ها و یا اشیاه شکستنی نصب کنید. بین خط پرتاب و تخته دارت نیز نباید هیچ مانعی وجود داشته باشد. 

• پیشنهاد می کنیم برای دسترسی بهتر و درج راحت تر امتیازات، تخته امتیاز دهی را سمت راست یا چپ تخته دارت به دیوار آویزان کنید